Een jaar geleden hebben we nog de kerstdagen en ook Oud en Nieuw gevierd in Malta. Hoe anders is het nu. En weet je… Het starten van een nieuw jaar is voor mij echt wel een moment. Een moment om beslissingen te nemen. Dingen aan te pakken. Natuurlijk mis ik je iedere dag! En het is tijd om zaken weer (beter) op de rit te krijgen.
Deze dag is nooit jouw ding geweest. Hekel aan vuurwerk. Dus dat 00:00 uur moment was niet aan ons besteed. Eigenlijk maakten we er gewoon iets van. De laatste jaren was: of niet thuis. Anders grillen.. Ik moet je zeggen. Dat mis ik wel.. samen grillen. Ik weet dat jij in mij horeca tijd op dagen als deze, gewoon de fonduepan op tafel zette.. Met Woody naast je. Genieten..
Ik wacht echt niet tot 00:00 uur. Er stond nog een mooie fles Prosecco in de koelkast. We hebben eigenlijk nooit nagedacht over een goed moment om deze open te trekken. Ik heb het nu gedaan. Niet om 00:00 uur. Maar nu!
is het onze trouwdag. 26 jaar geleden was de dag dat we zeiden: Ja! Ik wil. Fijn dat we het moment van 25 jaar nog samen hebben beleefd. Tijdens onze vakantie op Malta heerlijk gegeten, met zicht op de zee, lekker in de zon.
Hoe anders werd het in Juni van dit jaar. Op de 19e ben ik je kwijt geraakt. Heel veel verdriet. Moeilijke momenten. En ik wist al heel snel: ik wil je weer bij mij. Dat klinkt misschien een beetje vreemd. Maar wanneer je in de mallemolen van uitvaart terecht komt, ga je ook al heel snel merken dat er veel commercie omheen zit. Denk aan de plek om as te verstrooien. Welke urn wil je. En sieraden. Hangers, armbanden, ringen. Er is van alles.
Ik bedacht al heel snel dat ik een ring wil, met daarin een deel van jouw as. Maar de ringen die ik zag voldeden echt niet aan mijn wens. Te standaard. Te gewoon. Jaren geleden heb jij bedacht dat mijn gouden trouwring af moest en ik overging naar zilver. Ik heb verschillende mooie exemplaren van je gekregen. Voor mooie en speciale momenten. En een ring om mijn trouwvinger heb ik nooit van je gekregen.
Daar is vandaag een verandering in gekomen! Ik heb een ontzettend lieve oud collega / vriendin, die prachtige sieraden maakt. Het contact was al tijdens de condoleance snel gemaakt. Na een goed gesprek met Wilma waren we er wel uit. Het zou een zilveren ring worden, met een beetje van jouw as. Verder liet ik het aan Wilma over. Een tijdje later zag ik een eerste deel van de ring. En was direct enthousiast. Zo mooi.
Vandaag, op onze trouwdag, heb ik de ring omgedaan. En hij is mooier dan ik mij had kunnen bedenken! Een prachtig verweven design. Met als achter liggende gedachte: Ons leven was ook verweven. Onze herinneringen. Onze gevoelens. Alles wat we samen gedaan hebben. Zo speciaal! Zij heeft het gevoel zo perfect gepakt en omgezet in een prachtige ring.
Ik draag hem met trots. En deze zal niet meer afgaan. Ik heb je weer bij mij! En op deze best moeilijke dag, ben ik toch ook erg blij.
Vandaag heb ik een beetje van je as mee gegeven. Ik ben dus een beetje van je kwijt.
Mijn wens is een ring, waarin ook as van jou is verwerkt. Dat gaat lukken!
Ik heb de ring in concept gezien. En gepast. Werkt prima. Dus ik ben in volle verwachting. Het wordt heel mooi. En ik heb dan jouw altijd aan mijn lijf! Het wordt mijn ringvinger. Daar hoor je ook thuis.
De donkere december maand. Vandaag is het pakjesavond. Niet dat wij daar nog iets mee deden. Maar goed. Ik was onderweg van Rotterdam Noord naar Enschede. Uiteraard met de trein. Vlak voor Utrecht: Beste reizigers. Ik heb een vervelend bericht. Deze trein gaat niet verder dan Utrecht, in verband met een stroomstoring bij Amersfoort. Utrecht is dus het einde van deze rit. U kunt overstappen op…
Ik heb even snel gekeken naar een alternatief en zag een meer dan goed gevuld perron.Stampvol. Daar dus niet echt veel zinnen. De storing zou (minimaal) duren tot 17:00 uur. Het was op dat moment net iets naar 15:00 uur. Goed om te weten: ik heb morgen een vergadering in Utrecht… Ben dan de voorzitter en moet (vind ik) aanwezig zijn. Zou voor nu dus betekenen dat ik rond 20:00 uur in Enschede zou zijn. Om morgen ochtend vroeg weer te vertrekken naar Utrecht.
Was jij nog in huis geweest, had ik zeker een alternatief gezocht.
Nu heb ik een ander besluit genomen. De Utrechtse binnenstad in, een leuke tent opgezocht en een wijntje besteld. Vervolgens een hotel gezocht, en geboekt. Ik blijf wel hier. Wat moet ik in een koud (verwarming staat uit, want afgelopen nacht ook niet thuis geweest) en donker huis, waar niemand op mij wacht. Dan liever hier, lekker warm en lekker naar buiten kijken. Zojuist gegeten. Ook prima. Al met al een goed alternatief. Vind ik.
Maar wat is het mij wat waard wanneer jij er nog zou zijn! Dan had ik er alles aan gedaan om thuis te komen. Je een kus gegeven en had gezegd Houwsjouws. We hadden een wijntje gedronken. En het eten gelaten voor wat het is. Toch al laat..
Het is vandaag vier maanden geleden dat je overleden bent. Dat is aan de ene kant best kort. Aan de andere kant al best lang. Wanneer ik bedenk hoe deze maanden eruit zien is dat behoorlijk intensief.
Uiteraard eerst het geregel. En daarna de zaken die er ook nog even geregeld moeten worden. Zoals het berekenen van een eventule erfaangifte belasting.. Ik heb er niet over nagedacht. Dat hadden wij toch al niet.. Geen notariële acte. Geen testament. En gaat goed komen..
Ik bedenk mij ook dat zes maanden valt op 19 december. Dat is de dag dat ik vertrek naar Tunesië. Toeval. Even weg van al het gedoe rond de Kerst en dergelijke. Ik kan het mij voorstellen dat ook deze periode een moeilijke wordt. Ik ga het meemaken.
20 dagen Vietnam. Klinkt best lang toch? Zeer waarschijnlijk voor jou ook te lang geweest. je kon nog wel eens heimwee krijgen. Nu was dit wel een geheel andere reis dan wat wij de afgelopen jaren gedaan hebben..
Vandaag 10 kilometer gewandeld. Prachtig gebied met overweldigende natuur.
En dan is de reis al bijna voorbij. Morgen nog naar de grens met China. En een lange busreis terug naar Hanoi. (Ik ben voorbereid. Biertjes ingekocht..)
Vrijdag dan laatste dag in Hanoi. En zaterdag ochtend om 01:30 vliegen. Lange dag.
Het was/is een prachtige reis. En jij bent de gehele tijd in mijn gedachten geweest. Tuurlijk. Het ene moment sterker dan een ander moment. Vooral Ha Long Bay was erg heftig. En ook vandaag veel emotie. En weet je wat? Ik omarm het.
Ik ben in Ha Long Bay. Op een boot, en we varen door zo ongeveer het mooiste wat ik ooit gezien heb. Het water, de bergen, de eilanden. Zo vreselijk mooi!
Mijn gedachten gaan naar jou. Wat had jij dit ook fantastisch mooi gevonden! We zouden stil naast elkaar gezeten hebben. Jij een witte wijn. Ik een biertje. En dan elkaar even aankijken. Een korte aai over je been. En weer verder genieten.
Gisteren tijdens de bootreis zag ik het gebeuren. Het stel naast mij zat lekker naar buiten te kijken. Spraken niet. Dat kwam mij zó herkenbaar voor. Zo konden wij ook uren naast elkaar zitten. Tijdens een rondreis. Op een terras. Niet praten. Alleen kijken en genieten.
En toen zag ik het gebeuren. Zij legde haar hand op zijn been en wreef heel even. Liefdevol. Even aanraken. Dat is één van die dingen die ik mis. Je even kunnen aanraken.
Even moeilijk tijdens de rondreis. Op de eerdere dagen was het ontbijt aan een lange tafel. En dus gezelschap. Deze ochtend niet. Ik ben aan een tweetje gaan zitten, aangezien er veel koppels zijn. Dus wanneer ik aan een viertje ga zitten past dat niet
Slechte beslissing. Ik kijk naar de lege plek tegenover mij. En mijn gedachten schieten naar jou. Wat hebben wij vaak zo tegenover elkaar gezeten in de 35 jaar dat we samen waren.
“Zal ik koffie voor je halen? Of heb je liever thee?” “Wil jij nog een sapje? En hoe is je ei?”
Ik krijg het moeilijk. Ik voel de tranen komen. Moet hier weg. Snel naar de kamer en daar even tot rust komen. En jouw even schrijven.. Ik mis je schat
Morgen is het zover. Ik ga reizen. Zeventien uur onderweg naar Vietnam. Ik realiseer mij ineens dat dit de eerste vakantie is sinds 35 jaar dat ik zonder jou ga. Dat is best een shocking momentje moet ik zeggen. Wij hebben zoveel jaar, zoveel samen gedaan. En dan ga ik nu alleen… Ik heb zin in mijn nieuwe uitdaging. En weet dat ik je ga missen! Dat is niet anders lieverd. En ik weet ook dat wij deze vakantie nooit samen hadden kunnen doen, gezien je lichamelijke beperkingen. Was nooit een probleem he. Dat weet je. In alle jaren die we samen waren was de vakantie top. Ook wanneer we het grootste deel in een resort bleven. Was ook prima.
Nu mijn kans om weer wat anders te proberen. Ik heb er vertrouwen in dat het gaat lukken en ik het leuk vind. Daarom ook maar alvast een reis naar Thailand geboekt..
Ik zal aan je denken en in gedachten meenemen naar alles wat ik ga zien en doen.